Ski leraar in Obertauern

Gelukkig nieuwjaar vanuit een winterwonderland. De afgelopen dagen is het Salzburgerland getrakteerd op een enorme sneeuwdump. Het begin heb ik gemist omdat ik met oud en nieuw in Den Haag was.

Skileraar in Obertauern vloog op 29 december van Salzburg naar Rotterdam en bracht 3 dagen door met de familie. Super leuk om de jongens en Gabi even te zien, gezellig met elkaar te eten, veel praten, enkele huishoudelijke klusjes (vaatwasmachine, doucheafvoer, enkele lampen) gedaan, mijn ouders gezien en een paar keer met de hond lopen. Minder moment was wanneer half Scheveningen bijna afbrandde door de vreugdevuren.

Terug in Oostenrijk op woensdag 2 december om 08:20. Dan even terugrijden naar Obertauern en Mauterndorf bleek best optimistisch. De pas was al behoorlijk ingesneeuwd. Het laatste stukje Obertauern in bleken de winterbanden net niet voldoende. In de laatste bocht voor t dorp stonden er 3 auto’s stil en moest ik ook van t gas, gevolg ik zat vast. Niet meer vooruit te krijgen. Dus De kettingen omleggen. Zijn goede kettingen maar erg weinig ruimte in de wielkasten. Met een beetje wrikken en spierballen, de auto een paar keer een stukje achteruit laten rollen en ze zaten er goed om. En dan is het makkelijk, met de kettingen rij je overal doorheen.

De volgende dag moesten mijn kamergenoot en ik verhuizen naar een ander appartement. Ons luxe appartement is een maand verhuurd aan een duits auto test team die in Tweng op het kleine autocircuit test doen met banden, kettingen en nog meer zooi. Dus mochten we al onze spullen inpakken. Het nieuwe appartement zit in het Raderhaus in Mauterndorf en dat is een mooi oud gebouw met hele dikke muren, voor een beetje 3g ontvangst moet je met je telefoon uit het raam hangen. Geen Wifi en geen wasmachine zijn de enige minpunten, maar het is maar voor drie weken dus dat overleven we wel.

Afgelopen donderdag en vrijdag ingevallen voor een zieke collega en haar klasje overgenomen. De hele week is het al aan het sneeuwen en stormen met echt heel onaangename condities. Ik begrijp het niet dat je je kind van 4-5 de hele dag in dit winterweer op de ski’s laat ploeteren. Alle hotels hier hebben wel een zwembad of speelruimte waar die kleintjes het in de middag zeker naar hun zin zullen hebben. Maar goed er is voor betaald, dus maken we er gebruik van, ook al is de kans dat je kind een ski trauma oploopt levensgroot aanwezig.

Zaterdag kwam mijn Kroatische leerling uiteindelijk toch maar niet omdat ik geen Kroatisch spreek. Dus dacht ik nou dan maar voor mezelf skiën in al die nieuwe verse sneeuw. Maar net voordat ik de skischool uitliep meldde zich twee Duitse broers van 13 en 15 die van hun moeder techniek les moesten krijgen. Dus lekker drie uur met twee super aardige en relaxte jongens in de poedersneeuw gevaren en gewerkt aan bochten, alpines fahrverhalten en hoe je benen als schokdempers te gebruiken wanneer alles om je heen wit is en je geen of weinig contrast en diepte meer kunt zien.

Toen kwam de sneeuwdump!

Zoals gezegd het sneeuwt al de hele week, maar vanaf zaterdag is het echt gaan dumpen. Op vrijdagavond hoorde ik al dat er kans bestaat dat de pas naar Obertauern gesloten zal worden i.v.m de hoeveelheid sneeuw en de grote kans op lawines. Zaterdag kwam de lawinecommissie bij elkaar en zij besloten om vanaf 17:00 uur de pas naar Obertauern tussen Untertauern en Tweng in beide richtingen te sluiten. Ik heb de bus naar Mauterndorf van half twee genomen, twee collega’s waren minder gelukkig en hebben de laatste bus die uiteindelijk niet reed gemist en zitten vast in Obertauern.

Zondag was de pas de gehele dag gesloten en de skischool heeft alle leraren die in Mauterndorf wonen de komende twee dagen uitgeroosterd. Dus dacht ik nou dan gaan we in Mauterndorf skiën, werd daar vanmiddag de lift gesloten i.v.m. de harde wind. Hopelijk morgen wel een kansje om te skiën, maar morgen ook stormachtige condities. De rest van de week zal het blijven sneeuwen, iedere dag 20-30 centimeter en de wind in combinatie met wisselende temperaturen leidt tot zeer gevaarlijke situatie. We zitten momenteel op lawine niveau 4 (de schaal gaat tot 5 en die wordt nooit gegeven).

Ik voeg enkele sfeerbeelden toe.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Zo pak je je koffers en rij je naar Obertauern, zo is het 24 december, Kerstavond 2018. Na 24 dagen onafgebroken lesgeven tijd voor ontspanning. Vanavond eten we met 15 collega’s van de skischool CSA Silvia Grillitsch gezellig in restaurant de Taverne in Obertauern.

Het kerst hoogseizoen is aangebroken. Hadden we in de afgelopen weken nog gasten die een midweek of een weekend kwamen skiën, nu zijn de echte vakantiegangers gearriveerd. De skischool is ook behoorlijk op oorlogssterkte. Veel leuke nieuwe collega’s uit alle windhoeken van Europa, maar ook van daarbuiten. Veel echte nieuwe mensen zoals ik maar ook veel trouwe medewerkers die al 10 of meer jaar voor de skischool werken. 

Deze week hadden we een gezamenlijke bijeenkomst, noem het een kick-off (he lekker toch weer van de kantoor slang) waar ook de indeling van de verschillende groepen bekend gemaakt werd. Ik ben op papier ingedeeld om volwassenen les te geven, maar in de praktijk werk ik het grootste deel van het seizoen bij het 5 sterrenhotel Seekarhaus. Miha, de skischool bedrijfsleider van de seekarhaus dependance, heeft gezegd dat hij mijn de afgelopen weken bij seekarhaus heeft zien werken en mij erg graag in zijn team wil hebben. Logistiek is seekarhaus soms wat lastig, maar het heeft ook wel weer veel voordelen. Onze leerlingen zijn alleen gasten van het seekarhaus, dus geen gedoe met bussen halen en brengen. Verder zijn de seekarhaus gasten mensen die aan het einde van de lesweek genereus ‘trinkgeld’ geven. 

Ik heb aan de eigenaresse van de skischool gevraagd om de hele maand december te werken zodat ik een paar dagen vrij kan nemen rond de jaarwisseling. Omdat ik al vanaf het begin hier ben, nooit nee zeg tegen klusjes heb ik die dagen gekregen en vlieg ik de 29ste van salzburg naar rotterdam. 2 januari vlieg ik weer terug en ben dus met oud en nieuw gezellig bij mijn lieve vrouw en kinderen. 

Ik voeg een paar foto’s van de afgelopen week bij voor de broodnodige sfeer impressie.

• 

• 

• 

• 

• 

Ja je weet dat die foto er aan zit te komen en dan ineens is de setting perfect, ondergaande zon, blauwe hemel, mooi besneeuwde bergen. En dan moet t maar. hier is ‘tie.

Na de vier Spaanse kinderen van vorige week, deze week een geheel Duitse week. Met afwisselend 5 kinderen in de ochtend en 3 in de middag. Dit keer vanuit het super de luxe 5 sterrenhotel Seekarhaus. Een verblijf van een week voor een gezin met twee kinderen zal je snel een paar duizend eurotjes kosten. De familiesuite in de kerstweek kost 350 euro p/p/p/n. Er kunnen 6 familie leden in deze suite slapen. Dan heb je nog geen meter op de latten gestaan of een drankje gedronken. Niets is te dol hier. Van 10-22 uur is er een speciale ruimte waar de kinderen begeleid kunnen spelen. Natuurlijk is er in het hotel ski verhuur en verkoop, de skischool, restaurant, bar, zonneterras, spa, wellness en al het personeel loopt er in originele klederdracht bij. 

De aanreis is alleen een beetje een avontuur. Je moet echt een stukje door de bergen en dat was deze week met al de sneeuwval best een uitdaging. Gelukkig had de eigenaar van de Maserati Ghibli winterbandjes onder z’n Italiaanse volbloed zitten. 

Natuurlijk heeft de skischool z’n eigen Snowland bij het hotel met twee rolband liften voor de kinderen. Echter iedere ochtend komt de pistenbulley en moet alles aan de kant zodat de machine z’n werk kan doen. Daarna in rap tempo de netten, hoepels, paaltjes, etc. weer op hun plaats zetten en stipt om 10 uur klaar om te beginnen. Om half 4 alles weer afbreken en aan de kant zodat de pistenbulley de volgende dag de boel weer mooi kan maken. Naast die 4 uur skiles ben je dus ook 2 uur aan het op- en afbouwen en tussen de middag met de kinderen die lunchen 1,5 uur eten, plasjes doen, aankleden, verhaaltjes vertellen en zelf ook nog wat eten of drinken. Wanneer alles is afgebroken en opgeruimd hebben we nog net tijd om de bijna laatse lift te pakken om terug te skien naar Obertauern en je af te melden bij de skischool. Dan met de bus of de auto terug naar huis. Een goed gevulde dag met natuurlijk veel buitenactiviteiten maar ook veel fysiek bezig zijn. Of het nou het optillen van kinderen is of het oprollen van veiligheidsnetten, om 11 uur ‘s-ochtends ruik je al als een vies sportshirt, waar je vervolgens de rest van de dag nog in mag rondlopen.  

Deze week zijn er weer nieuwe collega’s bijgekomen in de skischool. Ook vandaag een Nederlandse kerel op de piste tegengekomen die de afgelopen jaren hier gewerkt heeft en vandaag van al die verse poedersneeuw aan het genieten was, zondag begint hij bij zijn nieuwe skischool in een ander skioord. 

Van iedere deelnemer aan de les krijg je een ticket. Deze is geldig voor een halve of  hele dag, meerdere dagen of een hele week. Na de werkdag moet je je met deze tickets afmelden bij de skischool. Echter doordat de klant koning is in skiland, komt het voor dat je geen, halve of handgeschreven leskaarten hebt die bij de afmelding weer allerlei ‘gedoe’ opleveren. Begrijp dat je met 100+ medewerkers een systeem gebruikt voor de urenregistratie, maar of dit het goede systeem is, weet ik nog net zo niet. Ik hoor er een hoop geklaag over.

Komende zaterdag zou ik vrij hebben maar in de app al gezien dat dat niet gaat gebeuren. Vrijdag komt er een groep van 140 Engelse middelbare scholieren aan die allemaal les hebben en ik vermoed dat ik een van de leraren ben die met een groepje aan de slag mag. Leuk, maar ook wel jammer want ik had net met een van de teamleiders afgesproken om zaterdagmiddag een beetje rond te touren om de pisten, restaurants, hotels en tussendoorwegen te ontdekken. Nou dat moet dan maar weer een weekje wachten.

Zag het er vorige week nog naar uit dat ik nog wel een paar dagen had voor de voorbereiding, introductie, de weg (pistes), hotels, appartementen, restaurants, bars, cafe’s leren kennen, een telefoontje vrijdagavond en vind ik mezelf ineens al een halve week als skileraar in Obertauern. Dingen kunnen raar lopen.

Zaterdag had ik mijn eerste les, vier uur privé-les aan een jonge Duitse dame uit Saarbrucke die hier een weekend met haar vriend was. En zaterdagavond een volgende boeking voor maandag. Een week lesgeven aan vier Spaanse kinderen die hier met hun ouders zijn. Een leuke familie uit Palma de Mallorca die vrij van school hebben gekregen voor een skivakantie. Apart.

Continue reading “Ineens ben je begonnen.”